? در پژوهش خود مسئله یابی کنید و نه مسئله سازی !
 اساس هر تحقیق بر مسئله و یا مسائلی است که وجود دارد و یا ممکن است به وجود بیاید و یا روح کنجکاو انسان به دنبال یافتن راه حل های بهتر و کار آمدتر برای پیشرفت های مادی و معنوی در زندگی است. مسئله از نگاه ژرف و عمیق متفکر به جهان و انسان به وجود می آید و این طور نیست که فردی بدون پیش زمینه متوجه مسئله شود. 
البته ایجاد مسئله حتما با سواد دانشگاهی رابطه مستقیم ندارد؛ بسیاری از افراد که درگیر کارهای روزمره و عادی اند هم ممکن است مسئله پیدا کنند اما راه حل ها معمولا باید روشمند باشند و اغلب دانشگاهیان و درس خوانده ها می توانند از پس حل آن برآیند. 
در اینجا باید توجه کرد که بین مسئله یابی و مسئله سازی فرق بسیار است. چه بسا افرادی فقط به قصد حل مسئله خویش- که گاه اخد مدرک کارشناسی ارشد و یا دکتری است و یا صرف اعتباری است که از جایی تخصیص یافته و ناگزیر باید هزینه شود والا اعتبار بر می گردد (که متاسفانه در بعضی مدیریت های ناسالم رواج دارد)- مسئله سازی می کنند.
‼️باید توجه داشت که بین مسئله یابی و مسئله سازی فرق بسیار است. گاه دانشجو به تنهایی و یا با کمک استادان خود به یافتن مسئله مبادرت می کند ولی بسیار اتفاق می افتد که به خاطر نا آشنایی با مسائل موجود در حوزه کاری و عدم اشراف به مباحث جاری یا عجله داشتن برای اتمام کار تحصیلی که خود ناشی از عوامل دیگری همچون غفلت یا اشتغال به امور دیگری غیر از درس است، نمی تواند مسئله یابی کند و به ناچار برای اتمام کار خود به مسئله سازی مبادرت می ورزد. این امر بسیار نادرست و غیر علمی است.
در هر حال پس از یافتن مسئله برای تهیه یک پایان نامه و یا رساله موفق، اصولی وجود دارد که باید دانشجو همواره آن ها را مورد توجه قرار دهد تا بتواند به بهترین شکل ممکن مسئله را تبیین نموده و راهکارهایی ارائه نماید.