میگه باید برم… بار سفرم رو بستم… همه عزمم رو جزم کردم …بریدم از ریشم… و حالا فقط منتظر خواست خدام. منتظریه باد موافق..منتظر یه ضربه کوچیکم.

بهش میگم : مگه اینجا و دوس نداری؟ همه ریشت اینجاس.. میگه … ریشم جبرا اینجاس. اینجا جای خوبی برای موندن نیس. نمیتونم تغییرش بدم. باید هجرت کنم. از علف های هرز میگه واسم. از اونایی که دلش رو شکوندن. از استرس های هر روزه میگه. و از قانون و از دوستی ها و از کار و از زندگی و …

میگه همه اینجا توی توهمن. اما تقرابا همه علف هرزن. فقط هستن که باشن. به زندگی ادامه میدن. و بد ترین رفتار ها رو از خودشون نشونمیدن. تازه ادعای فرهنگ هم میکنن!!!

یه فوت جانانش میکنم.

خدایا اونایی که قصد هجرت دارن سالم بدار.. یا ببرشون یا این فکرو زیبا از مغزشون درار …..

هووووووووووووووووووووووووووووووو